Augustinus, Aurelius: DIVI AV=||RELII AVGVSTINI || HIPPONENSIS EPISCO-||PI DE CONSENSV || QVATTVOR EV-||ANGELISTA-||RVM, LI-||BRI || IIII.||. Köln : Gymnich, Johann I., 1529
Content
Vorderdeckel
Titelblatt
Divi Aurelii Augustini Hipponensis episcopi, in libros de consensu evangelistarum, argumentum ex secundo libro retractionum.
2r Divi Aurelii Augustini Hipponensis episcopi, de consensu evangelistarum, liber primus incipit.
2r De evangelii excellentia, & de quattuor evangelistarum autoritate. Cap. I.
3r De numero evangelistarum, & eorum ordine scribendi, & de lingua in qua scripseru[n]t, & de materia circa quam principaliter scripserunt. Cap. II.
3v Quomodo Christum & regiam & sacerdotalem p[er]sonam gesturum esse prophetatum erat : & cur Matthaeus eius regia[m] dignitatem prosequens, Marcum habuerit comitem, & Lucas sacerdotalem prosequde[n]s, socio subsequente carverit. Cap. III.
4v Quomodo Ioannes circa Christi divinitatem versatus multa de ea recitatis a tribus aliis humanitate[m] eius considerantibus praetermissa. Ca. IIII.
5r Quomodo iuxta duas vive[n]di virtutes, activam, scilicet & contemplativam, Ioannes ad contemplativa[m] caeteri potius ad activam respexerint. Cap. V.
6r Quomodo quattuor evangelistae quattuor animalibus Ioanne in Apocalypsi descritpis figurati sint : contra quorundam opinionem : Marcus homine, Lucas bove, Matthaeus leone, & Ioa[n]nes aquila. Cap. VI.
6v Post execrationem eorum qui evangelistas tanq[uam] inter se minus quadrantes crimina[n]tur, operis huius a se suscepti caussam recitat : simul explanans cur ipse dominus noster Iesus Christus nihil scripserit per se, sed per discipulos, praemitte[n]s quid de ipso pagani sentia[n]t : deinde Pythagoram & Socratem nihil de seipsis scripsisse docet. Cap. VII.
8r Acrius contra infideles insurgit, eo q[ue] evangelistis non credentes fam[a]e adhaerent : non quidem veriori nec ampliori, sed eorum perversitati magis conson[a]e. Cap. VIII.
8v Contra eos qui se Christi libros legisse, & in eis magicam artem descriptam invenisse me[n]tiuntur. Cap. IX.
9r Christum ad Petrum & Paulum eos libro quoru[m] iam meminit scripsisse dicentes, in quo delusi sint oste[n]dit. Cap. X.
9v Contra eorundem errorem ostendit Christum no[n] effecisse magicis artibus q[ue] nunc colitur. Cap. XI.
10r Contra eorundem errorem & Romanorum superstitionem procedit, ostendens etiam cur Romani Iud[a]eorum duntaxat deum non susceperunt. Cap. XII.
11r Quod peccatum Iudaeorum & maxime in Christum eorum subiugationis caussa fuerit. Cap. XIII.
11v Contra eos qui de Christo male sentiunt. Cap. XIIII.
12v Contra philiospohos qui coacti ex deoru[m] suorum oraculis Christum laudare, discipulos eius damna[n]t. Cap. XV.
12v Contra eos qui de Christi discipulis male opinantur iterum insurgit. Cap. XVI.
13r Contra Romanos qui solum deum Israël reiecerunt, qui tamen solus coli debet. Cap. XVII.
13v Contra eos qui ideo Christum colere refugiunt, q[u]a solus coli volvit. Cap. XVIII.
14r Contra eorundem errorem iterum insurgit. Cap. XIX.
14v Eandem rem prosequitur ex vatum & Sibyllarum testimoniis. Cap. XX.
15v Idem ratione quadam prosequitur. Ca. XXI.
16r Reprehendit eos praecipue qui Varronem secuti, Iovem quem summum deorum putant, Iudaeoru[m] deum censuerunt : cum deus Iudaeorum nullum, Iupiter autem etiam Saturnum quem expulit secum, coli permittat. Cap. XXII.
16r Vana[m] superstione[m] eoru[m] q[ue]s mortuos esse & sepultos historia docet : & quoru[m] sepulchra a doctoribus mo[n]strati phibent, p[ro] deis colu[n]t, acriter impugnat : primu[m] eoru[m] Iove[m] dein[de] q[ue] Saturnu[m]. Cap. XXIII.
19r Contra eos qui Saturnum colunt insurgit, eo q[ue] insipienter eium colentes deum Israël respuerint, Cap. XXIIII.
19v Eandem rem latius, pse quitur, ostendens stultu[m] esse q[ue] adserunt deos inter se consentire, ita q[ue] alius alium coli non vetet : cum deus israël quem verum deu[m] esse probat. cum aliis coli non possit. Caput XXV.
21r Deu[m] Israël verum & veridicum deum esse iteru[m] probat, eundemq[ue] esse quem Christiani colu[n]t, ex prophetarum oraculis ostendit. Cap. XXVI.
22r Quod deus Israël verus sit deus : & stulte Iupiter aut Saturnus ab eis appellatus, qui cum neutro modo colunt quo hunc vel illum. Cap. XXVII.
22v Quomodo prophetatum fuerat deum Israël eversurum idola, & gentem suam impiam relicturum. Cap. XXVIII.
23v Quod de deo Sabaoth frustra & inaniter sentiunt, qui eum elementorum omnium pr[a]epositu[m] affirmant : nec tamen potius q[ue] singulorum eleme[n]torum deos conlunt. Cap. XXIX.
24v Ostendit Lucanum rectius dubitasse q[ue] si falso pronunciasset deum Israël : cum tamen nunc merito non sit qui se absondat a calore eius. Cap. XXX.
25r Quod falso dicant nonnulli Christum non constituisse nec pr[a]ecepisse ut idola confringantur, cum ipse sit de quo per Esaiam prophetatum sit : quam prophetiam late recitat, & Christo accommodat. Cap. XXXI.
27v Contra eos qui Christum perverse laudant & discipulos eius reprobant : ostendit de ecclesia quoque Christianorum multa praedicta esse & evenisse, quibus probatur Christum non fuisse idolorum cultorem, quorum nunc eversor est. Cap. XXXII.
29r Contra eos qui falso conqueruntur per Christiana tempora rerum felicitatem esse diminutam : cum potius turpitudo morum q[ue] rerum felicitas diminuta sit : unde in scenicorum Iudorum turpitudinem duo affert Ciceronis testimonia. Cap. XXXIII.
30r Epilogando reversurus ad principale institutum suum : ostendit Christum nihil scripsisse & Evangelistas de ipso vera scripsisse. Cap. XXXIIII.
30v Quomodo oper[a]eprecium fuit Christum dei sapientiam per quem creata sunt omnia ad illuminationem nostram descendisse : de quo quae cunq[ue] per evangelistas scripta sunt, tanquam ab ipso scripta sint amplectenda esse demonstrat, concordantia[m] eorundem in sequentibus libri ostensurus. Cap. XXXV.
32v Eiusdem Sancti Augustini episcopi in secundum librum de consensu evangelistarum Prologus.
33r Divi Aurelii Augustini episcopi, de consensu evangelistarum, liber secundus incipit.
33r Quare usq[ue] ad Iosephi generatores Christi commemorantur : cum de illius semine Christus non sit natus sed de virgine Maria. Cap. I.
34r Quomodo sit Christus filius David, cum ex Ioseph filii David concubitu non sit natus. Cap. II.
34v Quare alio progenitores Christi Matthaeus enumerat, alios Lucas. Cap. III.
36v Quare quadraginta g[ener]ationes excepto ispo Christo inveniu[n]tur apud Matthaeum, cum quatuordecim triplicet. Cap. IIII.
39v Quodmodo Matthaei ordini congruat ordo Luc[a]e in his quae de conceptu & de infantia vel pueritia Christi alius praetermittit, alius commemorat. Cap. V.
47v De ordine praedicationis Ioannis Baptistae inter omnes quattuor. Cap. VI.
49r De duobus Herodibus. Cap. VII.
49r Quomodo Matthaeus dicat timuisse Ioseph ire cum infante Christo in Hierusalem propter Archelaum et non timuisse ire in Galilaem ubi erat tetrarcha Herodes frater eius. Cap. VIII.
49v Quomodo dicat Matthaeus ideo isse in Galilaeam Ioseph cum infante Christo, quia timuit Archelaum pro suo patre regna[n]tem in Hierusalem : cum Lucas dicat ideo isse in Galilaeam, quia illicerat Nazareth civitas eorum. Cap. IX.
50r Quomodo Lucas dicit : Ibant parentes eius per o[mn]es annos in Hierusalem in die solenni paschae, cu[m] illo puero : cum dicat Matthaeus, q[ue] metu Archelai timuerint illucire ab Aegypto redeuntes. Cap. X.
50v Quomodo potuerint completis diebus purgationis matris Christi, sicut Lucas dicit, ascendere cum illo in templum ad peragenda solennia, si secundu[m] Matthaeum iam Herodi per Magos notum erat cu[m] natum pro quo cum eum quaereret tot occidit infantes. Cap. XI.
51v De verbis Ioannis Baptistae inter omnes quattuor. Cap. XII.
55v Quod Iesu venienbat a Galilaea in Iordane[m] ad Ioanne[m] ut baptizaretur ab eo. Cap. XIII.
55v De verbis vocis quae facta est de coelo super Christum baptizatum. Cap. XIIII.
56v Quomodo secundum Ioannem evangelistam dicat Ioannes Baptista : ego no[n] noveram eum, cu[m] secundum alios inveniatur q[ue] noverat eum. Cap. XV.
57r De tentato Iesu. Cap. XVI.
57v De vocatione discipulorum piscantium Cap. XVII.
61r De tempore secessionis eius in galil[a]eam. Caput XVIII.
61v De illo sermone prolixo quem secundum Matth[a]eum habuit in monte. Cap. XIX.
64r Quo[m] dicat Matthaeus Centurionem ad Iesum accessisse pro puero suo, cum Lucas dicat, q[ue] amicos ad eum miserit. Caput XX.
65v De socru Petri quo ordine narratum sit. Cap. XXI.
66v De ordine rerum quas post hoc narrant, utrum nihil inter se dissentiant, Matthaeus, Marcus, & Lucas. Cap. XXII.
67v De illo qui ait domino, sequar te quocunq[ue] ieris, & aliis iuxta sunt : quo ordine narre[n]tur a Matthaeo & Luca. Cap. XXIII.
68r De tra[n]sfretatione eius ubi dormivit in navicula, & de expulsis daemonibus, quos ire permisit in porcos : quomodo ea qu[a]e gesta vel dicta sunt conveniant inter Matthaeum, Marcum, & Lucam. Caput XXIIII.
69r De paralytico cui dixit, dimittunt tibi peccata tua, tolle grabatum tuum, maxime utrum locus ubi hoc factum est conveniant inter Matthaeum & Marcum, quia Matthaeus dicit, in civitate sua : Marcus aute[m] in Capharnaum. Ca. XXV.
70v De vocatione quoq[ue] Matthaei, utrum Marco & Lucae qui dicunt, Levi alphei, idem Mattheus congruat. Cap. XXVI.
71r De convivio ubo obiectum est eiq[ue] cum peccatoribus manducaret, & q[ue] no[n] ieiunarent discipuli eius, q[uo]d videtur alius alios dicere a quibus obiectum sit, & de verbis eorum responsisq[ue] domini, utrum Matth[a]eus & Marcus Lucae congruant. Cap. XXVII.
73v De filia archisynagogi resuscitata, & muliere que tetigit fimbriam vestimenti eius, utrum ordo q[uo] dicta sunt nihil cuiqua[m] eorum adverset a q[ui]bus dicta sunt, & maxime de verbis ipsius archisynagogi quibus rogavit dominum. Cap. XXVIII.
76r De duobus caecis & muto daemonio, quae solus Matthaeus dicit. Cap. XXIX.
76v Ubi turbarum misertus misit discipulos suos dans eis potestatem sanitatum praestandarum, & eis multa mandavit ordinans quemadmodu[m] vivere[n]t : ubi quaerendu[m] est quomodo Matthaeus Marco & Luc[a]e congruat, maxime de virga, quam secundum Matthaeu[m] dicit non ferendam, secundum Marcum autem solam ferendam, & de habitu calciamentorum atq[ue] vestium. Cap. XXX.
80r Ubi Ioannes Baptista misit ad Iesum de carcere discipulos suos, quod Matthaeius & Lucas dicunt. Cap. XXXI.
80v Ubi exprobravit civitatibus q[ue] non agerent poenitentiam, quod & Lucas dicit, ubi quaerendum est que[m]admodum illi Matthaeus ipso ordine congruat. Cap. XXXII.
81r Ubi vocavit ad tollendum iugum & sarcinam sua[m], quemadmodu[m] Matthaeus a Luca non discrepet in narrandi ordine. Cap. XXXIII.
81v Ubi discipuli spicas vellentes manducaverunt, que[m]admodum inter se congrua[n]t Matthaeus, Marcus & Lucas in narrandi ordine. Cap. XXXIII.
81v De illo qui manum aridam cu[m] haberet, sabbato curatus est : quemadmodum narratio Matthaei concordet cu[m] Marco & Luca, vel rerum ordine, vel domini & Iudaeorum verbis, Ca. XXXV.
82v Considerandum utrum ab isto cui arida manus sanata est ita digredi[a]ntur hi Evangelistae tres, ut in nullo sibi adversentur ipso narrationis ordine. Cap. XXXVI.
82v De muto & caeco qui daemonium habebat, quomodo Matthaeus Lucas q[ue] consentiant. Cap. XXXVII.
83r Ubi ei dictu[m] est, q[u]e in beelzebub eiicit daemonia, quic quid ex ipsa occasione iocutus est de blasphemia adversus spiritu[m] sanctu[m], & de duabus arboribus, utrum in nullo Matthaeus a duobus aliis, maxime a Luca dissentiat. Cap. XXXVIII.
83v Quod respondit petentibus signum de Iona, p[ro]pheta & de Ninivitis, & de regina Austri, & de spiritu immundo qui cu[m] exierit ab homine redit & invenit domum munatam, que[m]admomum Matthaeus Lucae congruat. Cap. XXXIX.
84r Ubi ei nu[n]ciata est mater & fratres eius, utru[m] a Mar. & Luca ordo ipse no[n] discrepet. Cap. XL.
85r Quod de navicula turbis locutus est de illo cuius semen in seminando, aliud cecidit in via [et]c. & de illo cui superseminata sunt zizania, & de grano sinapis, et de fermento, & q[ui] in domo locutus est, & de thesauro abscondito in agro, & de margarita, & de sagena missa in mare, & de proferente de thesauro nova & vetera, quomodo Marco & Lucae Matthaeus consentiat, vel in his quae cum illo dixerunt, vel de narrationis ordine. Cap. XLI.
85v Quod venit in patriam suam & mirabantur doctrinam cum genus eius contemnerent, quomodo consentiat Marco & Lucae Matthaeus, maxine utru[m] narra[n]di ordo nihil alteri adverset[er]. Ca. LXII.
87r Quemadmodu[m] inter se conveniant Matthaeus, Marcus & Lucas de verbis Herodis cum audisset de mirabilibus domini, vel de ipso narrationis ordine. Cap. XLIII.
88r De Ioanne incluso vel etiam occiso, quo ordine ab his tribus narret[er]. Cap. XLIIII.
89r Ad miraculum de quinq[ue] panibus q[ui] ordine ab om[n]ibus, & que[m]admodum ventu[m] sit. Cap. XLV.
90v In ipso de quinq[ue] panibus miraculo, que[m]admodu[m] inter se o[mn]es quturo co[n]veniant. Ca. XLVI.
92v Quod ambulavit super aquas, quomodo qui hoc dixerunt inter se omnes quatuor convenia[n]t, & quomodo ab illo loco digrediantur ubi turbas de quinq[ue] panibus pavit. Ca. XLVII.
94v Quomodo Matthaeus & Marcus Ioanni non adversentur, in eo q[ui] ab eis tribus narrat[er] quod posteaq[ue] tra[n]sfertaverunt factum sit. Ca. XLVIII.
95r De muliere chananaea quae dixit : Et canes edunt demicis cadentibus de menso dominor[u]m suoru[m], quomodo inter se Matthaeus Lucas q[ue] consentiant. Cap. XLIX.
95v Cu[m] septe[m] panibus pavit turbas, utru[m] inter se Matth[a]eus Marcus q[ue] conveniant. Cap. L.
96v Quod dicit Matthaeus inde eum venisse in fines Magedan, quomodo congruat Marco : & in eo q[ue] petentibus signum respondit iterum de Iona. Cap. LI.
97r De fermento pharis[a]eoru[m], quomodo cum Marco co[n]veniant Matthaeus & Lucas vel re vel ordine. Cap. LII.
97r Dum interrogavit discipulos quem illum dicerent homines, utrum nihil inter se repugnent Matthaeus, Marcus & Lucas rebus aut ordine. Ca. LIII.
97v Ubi pr[a]enunciavit discipulis passionem suam, qu[a]e sit inter Matthaeum, Marcum & Lucam convenientia. Cap. LIIII.
98r Ubi subiungunt iidem tres quomodo pr[a]eceperit do dominus ut post cum qui volverit veniat, quomodo secum concordent. Ca. LV.
98v Quod se dominus tribus discipulis in monte ostendit cum Moyse & Helia, quomodo inter se co[n]gruant tres isti ordine & rebus : & maxime propt[er] numerum dierum, quia Matthaeus & Marcus dicu[n]t post sex dies factum, quod Lucas post octo dies. Cap. LVI.
99r Ubi de adventu Heliae locutus est eis, quae sit convenientia inter Matthaeum & Marcum. Ca. LVII.
99v De illo qui ei obtulit filium suum quem discipuli sanare non potuerunt, que[m]amodu[m] tres isti consentiant etiam ordine narrationis, Ca. LVIII.
99v Ubi de passione sua cum eis dixisset, co[n]tristati sunt, quod tres ipsi eodem ordine commemorant. Cap. LIX.
100r Ubi de ore piscis solvit tributum, quod etiam Matthaeus solus dicit. Ca. LX.
100r De puero paruuiio quem proposuit imitandu[m] [et]c. Cap. LXI.
100v Qua[n]do interrogatus est, utru[m] liceat dimittere uxorem, quemadmodum inter se consentiant Matthaeus & Marcus, maxime de ispis interrogationibus vel domini vel iud[a]eorum, atq[ue] responsis in quibus videntur aliquantulum variare. Ca. LXII.
102r De parvulis quibus manus imposuit, de divite cuidicit : Vende om[n]ia tua : & de vinea in qua co[n]ducit sunt operarii per horas diversas, que[m]admodum Matthaeus duobus aliis non repugnet. Ca. LXIII.
102v Ubi secreto duodecim discipuli de passione sua pr[a]edixit, & mater filior[u]m zebedei cum filiis suis petiit ut unus eorum ad dexteram eius, alter ad sinistram sederet : quomodo non repugnet Matthaeus aliis duobus. Cap. LXIIII.
103r De c[a]ecis Hiericho illuminatis, que[m]admodu[m] non adverset[er] Matthaeus vel Marco vel Lucae. Ca. LXV.
104r De asina & pullo quo[m] Matthaeus caeteris congruat q[ui] solum pullum co[m]memorant. Cap. LXVI.
105r De expulsis e templo vendentibus & eme[n]tibus, que[m]admodum ters isti no[n] repugnent Ioanni, qui hoc ide[m] longe alibi dicit. Ca. LXVII.
105v De arefacta arbore ficulnea, & quae iuxta narrata sunt : quemadmodum non repugnet Matthaeus caetereis, & maxime Marco de ordine narrationis. Cap. LXVIII.
107r Cum d[omi]n[u]m interrogaveru[n]t Iud[a]ei in qua p[otes]tate ista saceret, quo[m] inter se co[n]centiat isti tres. Ca. LXIX.
108r De duobus filiis quibus imperavit pater ut irent in vineam, & de vinea quae locata est aliis agricolis, quo[m] non adversetur Matthaeus aliis duobus cum q[ue]bus eundem ordinem tenet, & maxime in hac parabola qua[m] omnes tres dicunt de vinea locata propter responsionem eorum quibus dicebatur, ubi aliquantum videntur variari. Ca. LXX.
111r De nuptiis filii regis ad quas turbae invitat[a]e sunt, quem Matthaeus ordinem tenverit propter Lucam q[ui]tale quiddam alibi dicit. Cap. LXXI.
111v De nummo caesari reddendo cuius habebat imaginem, & de muliere quae septe[m] fratribus nupserat, que[m]admodum tres isti concordent. Ca. LXXII.
112r De illo cui commendata sunt duo pr[a]ecepta dilectionis dei & proximi, qui ordo sit narrantium Matthaei & Marci ne a Luca discrepare videantur qui tale aliquid alibi dicit. Cap. LXXIII.
113r Quod Iudaei interrogantur de Christo, cuius cis silius videatur, utru[m] non repugnet Matthaeus aliis duobus : quia secundum istum dixerunt, quid vobis videtur de Christo cuius est filius? cui respo[n]derunt David, secundum illos autem, quomodo dicunt scribae Christum filum esse David? Cap. LXXIIII.
114r De pharisae is sedentibus super cathedram Moysi & dicentibus quae non faciunt, caeterisq[ue] in eosdem pharisaeos a domino dictis, utru[m] sermo Matthaei co[n]gruat aliis duobus, & maxime Luc[a]e, qui non hoc ordine, sed alibi simile co[m]memorat. Cap. LXXV.
115v Cum pr[a]enunciavit templi eversione[m], quo[m] Matth[a]eus aliis duobus narrandi ordine congurat. Cap. LXXVI.
116r De sermo[n]e que[m] habuit in mo[n]teli oveti querentibus discipulis qua[n]do erit consumatio, que[m]admodu[m] tres isti inter se congruant. Cap. LXXVII.
118v Quod commemorant Matthaeus & Marcus ante biduu[m] futuri paschae, & postea dicu[n]t q[ui] in Bethania fuit, quomodo non repugnet Ioanni, qui cum ipsis narrat hoc ide[m] quod factum est in Bethania, & dicit : ante sex dis pasch[a]e. Ca. LXXVIII.
120v De coena in Bethania facta, ubi mulier ungue[n]to pr[a]ecioso dominum perfudit, quomodo inter se congrua[n]t Matthaeus Marcus & Ioannes, & quomodo Luc[a]e non adversentur, tale aliquid alio tempore co[m]memora[n]ti. Cap. LXXIX.
122v Ubi mittit discipulos ut praeparent ei manducare pascha, quomodo inter se Mattheus, Marcus & Lucas congruere videantur. Cap. LXXX.
124v Eiusdem Sancti Augustini episcopi in tertium librum de co[n]sensu Eva[n]gelistarum prologus.
125r Divi Aurelii Augustini Episcopi de consensu Evangelistarum, liber tertius incipit.
125r De coena domini & de expresso traditore eius, que[m]admodum inter se quatuor conveniant. Caput I.
126v De predicta negatione Petri, que[m]admodu[m] ostendantur nihil interse repugnare. Ca. II.
129v De his qu[a]e dicta sunt a domino donec exiret de domo ubi coenaverant, quemadmodum nihil discrepare monstrentur. Cap. III.
131r De his quae gesta sunt in illo praedio vel horto quo ex illa domo post coenam venerunt, quomodo trium id est, Matthaei, Marci & Lucae consonantia demo[n]stretur, quoniam Ioannes de hoc tacet. Cap. IIII.
133v De his quae in eius apprehensione facta & dicta o[mn]es commemorant, quomdo eos inter se nihil appareat dissentire. Cap. V.
135v De his quae gesta sunt cu[m] duceretur dominus ad domum principis sacerdotum, & qu[a]e in ipsa domo cum nocte perductus esset, & maxime de Petri negatione, quemadmodum inter se omnes congruant. Cap. VI.
140v De his quae mane gesta sunt priusq[ue] Pilato traderet, quomodo Evanglistae inter se no[n] discrepent, & de testimonio Hieremi[a]e, quod Matthaeus propter domini praecium interposuit, cum hoc in eiusdem prophetae scriptura non inventiatur. Ca. VII.
144v De his quae apud Pilatum gesta sunt, quo[m] inter se nihil dissentiant. Cap. VIII.
149r De illusione qua illusus est a cohorte Pilati, quomodo non dissonent tres qui hoc dicunt Mattheus Marcus & Ioannes. Cap. IX.
150r Quomodo no[n] repugnet quod Matthaeus Marcus & Lucas angariatum dicu[n]t qui portaret eius cruce[m], cum Ioannes dicat q[ue] eam Iesus ipse portaverit. Ca. X.
150v De potu quem dedeunt ei priusq[ue] com[m]emorata esset eius crucifixio, quomodo co[n]veniat inter Matthaeu[m] & Marcum. Ca. XI.
151r De divisione vestimentorum eius, quemadmodu[m] inter se omnes consentiant. Ca. XII.
151r De hora dominc[a]e passionis, quemadmodum inter se non consentiant Marcus & Ioannes propter tertia[m] & sextam. Cap. XIII.
158r De duobus latronibus cum illo crucifixis, quomodo omnes concordent. Cap. XIIII.
158v De his qui domino insultaveru[n], quomodo inter se consonent Matthaeus, Marcus, & Lucas. Cap. XV.
158v De latronum insultatione, quomodo non repugne[n]t Matthaeus & Marcus Lucae, qui dicit unu[m] corum insultasse, alium credidisse. Cap. XVI.
159v De potu aceti quomodo inter se om[n]es consentiant. Cap. XVIII.
160v De vocibus domini, quas continuo moriturus emisit, quomodo non repugnent Matthaeus & Marcus Lucae, & ipsi tres Ioanni. Cap. XVIII.
161r De scissione veli, quomodo non dissentiant Matth[a]eus & Marcus a Luca quo ordine factum sit. Cap. XIX.
161v De admiratione Centurionis & eorum qui cum illo erant, quomo[do] inter se consentiant Matthaeus, Marcus, & Lucas. Cap. XX.
162v De mulieribus quae ibi stabant, quomodo Matthaeus, Marcus & Lucas qui dixerunt eas lo[n]ge stetisse, non repugnent Ioanni qui nominavit unam earum stetisse iuxta crucem. Cap. XXI.
163v De Ioseph qui corpus d[omi]ni petivit a Pilato, quomodo omnes consentiant, & quomodo a seipso Ioannes non dissentiat. Cap. XXII.
164v De sepultura eius, quomodo tres a Ioanne non dissentiant. Cap. XXIII.
165r De his quae circa tempus resurrectionis domini facta, sunt, quemadmodum omnes non inter se dissentiant. Cap. XXIIII.
172v In eo q[ue] se postea discipulis manifestavit, quomodo sibi omnes evangelistae non adversentur, collatis testimoniis, & de Apostolo Paulo, & de actibus Apostolorum. Cap. XXV.
186v Sancti Augustini Episco. In Quartum Lib. De Consensu Evangelistarum, Prologus.
187r Divi Aurelii Augustini consensu evangelistarum liber quartus.
187r In evanglio Marci exceptis his quae cum Matthaeo dixit, quomodo nulla repugna[n]tia demonstretur ab initio usque ad illud ubi ait : Et ingrediuntur Capharnaum, & statim sabbatis docebat eos, quod cum Luca dicit. Cap. I.
187r De homine a quo spiritus immundus ciectus est convexans eum, quomodo Lucae qui hoc cum eo dixit non regnet. Cap. II.
187v De nomine Petri, quomodo etiam atque etiam commendetur, non repugnare Ioanni, qui dicit quando hoc nomen acceperit. Cap. III.
188v Quod dixit : Quanto magis eis praecipiebat ut tacerent, tanto magis plus illi dicebant, quomodo do non repugnet praescientiae ipsius, quae in evangelio commendatur. Cap. IIII.
189r De eo quod suggessit Ioannes, q[ue] in nomine eius eiiceret daemonia non sociatus discipulis, & dixit : nolite prohibere, qui enim contra vos non est, pro vobis est : quomodo non repugnet illi sententiae, ubi ait : Qui non est mecum, adversum me est. Cap. V.
190v Quod occasione huius qui in nomine Christi eiiciebat daemonia quis cum discipulis no[n] sequeretur, Marcus amplius q[ue] Lucas dominum dixisse narravit, quomodo ostendatur ad hoc ipsum pertinere q[ue] illum in nomine suo virtutes facientem vetuit prohiberi. Cap. VI.
191v Hinc usque ad coenam domini unde omnia om[n]ium considerari coeperunt nulla[m] de Marco qu[a]estionem esse tractatam. Cap. VII.
192r De Lucae evangelio, quo[m] principium eius co[n]gruat principio libir actuum apostolorum. Cap. VIII.
193r Quomodo ostendatur q[ue] de piscibus captis Lucas co[m]me moravit, non pertinere ad illud quod videt simile Ioannes narrasse post domini resurrectione[m], atq[ue] inde ia[m] usq[ue] ad coenam domini unde omnium om[n]ia usq[ue] in finem considerata sunt, nullam eitam ex eva[n]gelio Lucae tractatam esse quaestionem. Cap. IX.
193v De Ioanne eva[n]gelia quid a tribus caeteris distet. Cap. X.
Errata.
Rückdeckel