Drucke des 16. Jahrhunderts (VD16) / AUREA SALUTIS || CATENA;|| CONTINENS || ET EXPLICANS || OMNES EJUS CAUSAS, ET || SINGULA DEI BENEFICIA, EX || aeterna electione ad nos per Christum de-||scendentia, [...]

Rennecher, Hermann: AUREA SALUTIS || CATENA;|| CONTINENS || ET EXPLICANS || OMNES EJUS CAUSAS, ET || SINGULA DEI BENEFICIA, EX || aeterna electione ad nos per Christum de-||scendentia, [...]. Herborn : Rab, Christoph, 1589

Content

Prooemium, ostendens qua in resempiterna hominis tum felicitas, tum miseria consistat; atque ita ad institutum negotium via sternitur. Cap. I.
4 Hîc summa totius negotii cum brevi quadam eius declaratione & distributione continetur. Cap. II.
9 Quód Deus suos assidius malis ad suam ipsorum correctionem & salutem exerceat, & imagini filii sui hîc in cruce, in alterâ vitâ in gloria conformes reddat. Cap. III.
12 Hîc iam dictorum expositio sequitur; & primó de praescientia Dei, quot modis ea accipiatur: quid ea sit; & ad quid utilis. Cap. IIII.
18 De praedestinatione, quomodo ea á praescientia distinguatur, quot modis consideretur, quibusque gradibus constet, quid ipsa sit: denique quomodo á providentia secernatur. Cap. V.
23 Hîc inseritur de lapsu primorum parentum qu[a]edam digressio: qui licet propria voluntate serpentinae suasioni assenserint, atque ita á Deo defecerint: tamen defectio illa aeterno Dei decreto prorsus exemta non fuit. Cap. VI.
34 Reditur ad propositum, & tertius praedestinationis gradus annectitur: deinde causae praedestinationis exponuntur: tum definitio eius traditur: postremó praedestinatio á providentia distinguitur. Cap. VII.
41 Quae & quot praedestinationis sint species, quibusq[ue] proprietatibus ipsa electio, altera praedestinationis species, describatur: quae cúm susiús declarentur, in certa quaedam capita, prout ipsae inter se maximé cohaerere videantur, subdividuntur. Cap. VIII.
43 Hîc electorum fidei solidum fundamentum undiquaq[ue] substernitur, quód electio & salus inde pendens everti & perire non possit, eó quód aeterno Dei beneplacito inclusa & suffulta eat. Cap. IX.
50 Admirandum divinae iustitiae & misericordiae temperamentum tam sublime est mysterium, ut de toto humano genere propter magnitudinem peccati & damnationis prorsus actum fuisset, nisi divina sapientia eius liberandi modum invenisset. Cap. X.
55 Gratuita & indebita Dei misericordia, est vera electionis causa, eaque infinitis partibus est maior, quám ut vel maximus peccator de illa vel tantillum dubitare, nedum desperare iure queat aut debeat. Cap. XI.
64 Hîc Pontificiorum impium & futile commentum de praevisa fide & operibus, quae ipsi electionis causas esse somniant, apertis sacrae Scripturae testimoniis falsitatis convincitur. Cap. XII.
73 Hîc veris & irrefutabilibus argumentis ostenditur, quám graviter & horribiliter Pontificii pestifero suo de praevisa fide vel operibus dogmate in divinam maiestatem impingant & peccent. Cap. XIII.
86 Quinta & sexta electionis proprietas exponuntur: doceturq[ue] quód electorum fides contra singulas Satanae tentationes & quasuis mundi machinationes, omnesq[ue] carnis vacillationes inconcussa perstet, eó quód in omnipotente Dei manu & decreto impermutabili fundata est. Cap. XIIII.
98 Hîc electorum conscientiae in verissima promissionum Dei constantia ita confirmantur, ut illis de Dei plusquam paterna voluntate nulla debitandi materia relinquatur. Cap. XV.
102 Hîc ex praecedentibus infallibiliter infertue, quód electi & pii homines de salutis certitudine in omnibus aerumnis se firmiter consolari possint, quia Deus sua promissa tam veré implet, quám sua natura aeternus & immutabilis est. Cap. XVI.
106 Hîc docetur, quód electionis doctrina eiusque cognitio sit usqueadeó Christianis necessaria, ut ea in publico ministerio illis proponi & inculcari debeat. Nam fine ea neque Dei gratiam recté cognoscere, neq[ue] de sua salute certi esse, neq[ue] Diabolo eiusq[ue] tentationibus fortiter resistere possunt. Qui igitur hanc doctrinam sublatam aut suppressam cupiunt, isti Ecclesiae Dei potissimam consolationem eripiunt, & gravissimé peccant. Cap. XVII.
122 Deus nemini obstrictus est, nec quicquam ulli debet; quapropter ut hos ex indebita gratia ad salutem eligeret, illos autem ad aeternum exitium iusto iudicio destinaret, ipsi sine ulla controversia liberrimum fuit; & huic Dei inter homines discretioni humana ratio minimé obstrepere, sed prorsus acquiescere debet. Cap. XVIII.
130 Deus licet ab aeterno reprobos iusto suo iudicio á gratia salutis reiecerit: tamen illi non nisi propter sua ipsorum peccata & malefacta damnantur: ita ut non nisi de propriis meritis conqueri possint. Cap. XIX.
141 Horrenda reproborum damnatio sapienti & benefica Dei directione electis in bonum cedit: itaque publicé, etiamsi irrequieti quidam bambaliones impatienter ferant & indignentur, praedicanda est. Cap. XX.
146 Hoc electionis & reprobationis decretum utrinq[ue] est ita ratum & firmum, ut nulli electi reprobi fieri & damnari, nullique reprobi eligi & salvari possint; quodq[ue] plures reprobi quám electi sint, certis scripturae testimoniis demonstratur. Cap. XXI.
151 Quemadmodum ex multitudine damnandorum magnitudo irae Dei contra eos: sic etiam ex paucitate salvandorum abundantia dilectionis Dei erga illos colligenda est. Homines autem, quo in loco apud Deum sint, ex fide iudicare debent. Cap. XXII.
156 Hîc docetur, quae & quot illis, qui in electionis doctrina dextré & cum solida sui aedificatione versari volút, scitu sint necessaria. Deinde licet multo plures in aeternum perituri, quám salutem adepturi sint: tamen ob id nemo Christianorum de sua salute vel tantillum desperabit, quia sacrae literae nullibi in specie hunc vel illum ex reproborum numero esse expressé asserunt. Cap. XXIII.
163 Hîc á praedestinationis doctrina ad vocationem tanquam á causa ad eius effectum sit transitio, atque quomodo arcana Dei praedestinatio ipsis electis per vocationem patefiat, ostenditur. In vocatione autem primó vocis ambiguitas distinguitur, quot modis ea accipiatur, & quomodo dividatur: tum per quae ipsa fiat, & innotescat demonstratur. Cap. XXIIII.
176 Hîc Pontificiorum de humanis viribus error refutatur, & quibus in rebus homo non regeneratus liberum arbitrium habeat, nec ne, & quousque illud se extendar, explicatur, atque Pontificiorum vel crassa inscitia, vel manifesta malitia in lucem protrahitur. Cap. XXV.
186 De gratuita iustificatione hîc agitur, quomodo illa ex vocatione cognoscenda sir, ostenditur: item quid sit Evangelica phrasi hominem iustificari: tum quae sint iustificationis causae. Cap. XXVI.
197 Qualisnam Iustificatio sit: ubi exponuntur tres illius proprietates: nempe quód sir gratuita, perfecta, & aeterna: simulque opinio Pontificiorum de merito operum, primae proprietati repugnans, refutatur. Cap. XXVII.
213 Hîc quae & quanta bona ex iustificatione fidei ad iustificatos perveniant, ostenditur: item ad quos haec iustificatio proprié pertineat. Cap. XXVIII.
215 Quo remedio natur[a]e pravitas corrigatur, & Dei imago in hoie instauretur, ite[m] quib[us] in partibus potissimúm regeneratio fiat, declaratur; item quám turpiter Pontificii & crassiores Ubiquistae peccent, qui externae aquae Baptismi arcanam vim inesse putant, quae hominem in ipso baptizandi actu in melius convertere queat.
230 Piorum opera & obsequia licet imperfecta & variis naevis aspersa sint, tamen Deus ea sua paterna bonitate prosequitur & grata habet. Deinde de bonorum operum recto intellectu & vero usu quaedam susiús & distinctiús proponuntur & explicantur, ita ut Pontificiorum error cuivis magis pateat. Cap. XXX.
238 Opera piorum cúm hîc semper imperfecta sint, quare Deus illis salutem assignet, & sua gratuita dona nostram mercedem vocet. Cap. XXXI.
249 Hîc evidentibus rationibus, quám magna publica & privata commoda ex serio bonorum operum studio proveniant, ostenditur; & rancidae Pontificiorum calmniae, qui bona opera ab Evangelicis repudiari blaterant, refelluntur. Cap. XXXII.
257 Regeneratio sanctorum licet in hac vita tantúm inchoëtur & mutila sit: tamen est ea cuivis Christiano ita necessaria, ut sine illa ne unus quidem salvus fieri possit. Deinde, licet imperfecta sit; tamen nunquam esse desinit. Deniq[ue], quibus regeneratio contingat, ex scriptura docetur. Cap. XXXIII.
261 Quibus vinculis electi Deo aduniantur, ita ut excidere & perire minimé possint. Item ex quibus signis ipsi cognosci, & quomodo de sua salute certi esse queant. Cap. XXXIIII.
268 Quae praedestinationis effecta sint, & quanta beneficia ex illa ad unumquenque credentium descendant. Deinde, quód haec salutis catena ex meris Dei beneficiis sit contexta, ostenditur. Cap. XXXV.
272 Huius catenae annuli, ut Dei bonitas magis & magis innotescat & extollatur, per antithesin considerandi sunt, sic ut á positione unius contrarii ad remotionem alterius fiat progressus. Deinde, ipsi annuli individuo nexu inter se cohaerent. qui igitur unum ex illis acceperit, is reliquorum quoque particeps evadet. Cap. XXXVI.
427 Totus his mundus, & omnia eius bona interitui obnoxia & tandem peritura sunt; sed bona huius catenae aeterna sunt, & nunquam interitura. Cap. XXXVII.
277 De effectis reprobationis, quae electionis effectis contraria sunt: item qu[a]e non: & quód utrinq[ue] Dei iudicium sit firmum & aeternum. Cap. XXXVIII.
280 Brevis huius scripti epilogus, praecipuum eius usum ostendens, & unumquemque piorum ad gratitudinem & vitae innocentiam cohortans. Cap. XXXIX.

Back cover