Drucke des 16. Jahrhunderts (VD16) / THEODŌRĒ=||TU EPISKOPU KYRU || ATREPTOS DIALOGOS b.|| THEODORETI EPISCO=||PI CYRI DIALOGVS || SECVNDVS.|| ROMANI EXEMPLARIS COLLATIONE MVL-||tò nunc, quàm [...]

Theodoretus <Cyrrhensis>: THEODŌRĒ=||TU EPISKOPU KYRU || ATREPTOS DIALOGOS b.|| THEODORETI EPISCO=||PI CYRI DIALOGVS || SECVNDVS.|| ROMANI EXEMPLARIS COLLATIONE MVL-||tò nunc, quàm [...]. Zürich : Wolf, Johann, 1593

Content

1r Caput I. Futurae disputationis ordo & superioris colloquii repetitio.
2v Caput II. Apolinarius falsò duas hominis animas constituit: Christus animan rationalem cum carne assumsit.
7r Caput III. Deus & homo appellandus Iesus Christus.
12v Caput IIII. Causa finalis cuius gratia Iesus Christus sit appellandus Deus & homo explicatur.
21r Caput V. Elenchus seu refutatio eorum, quae contra praecedentis capitis doctrinam obiiciuntur.
27v Caput VI. Refutantur ea, quae contra postremum hoc argumentum afferuntur: Ubi multa de natura & relatione typi & Archetypi.
30v Caput VII. Explicatio plenior eorum, quae hactenus de typo & archetypo dicta sunt, in comparatione Christi & Apostolorum.
36v Caput VIII. Refutatio eorum quae contra loci Paulini explicationem superiori capite propositam afferri poterant.
43r Caput IX. Si Christus servator filius Dei vocatur, quia est Dei filius: filius quoq[ue] hominis vocandus est.
45v Caput X. Nomen Hominis in Christo utile est & necessarium.
49r Caput XI. Refutatio eorum, quae contra principalem Dialogi huius quaestionem ex Christi verbis probabiliter obiici possunt.
55r Caput XII. Si post unionem una tantùm est Christi natura: sequitur & ante unionem fuisse unam.
59v Caput XIII. Cum utriusq[ue] naturae propria essentialia post unionem manserint; relinquitur post eandem unionem duas naturas integras & perfectas conservari.
69v Caput XIIII. Incarnatio filii Dei facta est sine naturarum conversione: ac proinde duae sunt naturae in Christo.
72v Caput XV. Hominis anima & corpore constantis exemplo ostenditur eum, qui duas in Christo naturas considerat, unigenitum in duos filios haus dividere.
74v Caput XVI. De naturis sigillatim loquentes tribuimus cuiq[ue] sua propria: de persona vero verba facientes enunciamus de ea utriusq[ue] naturae propria.
79v Caput XVII. Absurdum est, cùm Franistes tres in Christo naturas contra Arium & Apolinarium tueatur & astruat, duas cum Orthodoxis confiteri nolle.
76r Caput XVIII. Humana natura à divinitate non est absorpta.
90r Caput XIX. Ex unione duarum naturarum non sequitur naturarum confusio, aut humanae naturae destructio.
94r Caput XX. Humana natura in conceptione non est conversa in essentiam Deitatis.
96v Caput XXI. Humanae Christi natura post resurrectionem suam essentiam non deposuit, sed salvam integramq[ue] servavit.
104r Caput XXII. Non continuô, si corpus Christi post resurrectionem est corruptionis & passionis expers ac immortale, in aliam naturam mutatum esse.
107v Caput XXIII. Corpus Christi etiam post resurrectionem in coelum, non est in Deitatis essentiam mutatum.
112r Caput XXIIII. Symbola corporis & sanguinis Christi mystica verum Christi corpus mansisse demonstrant.
116v Caput XXV. Transitio ad secundam Dialogi partem, & explicatio testimoniorum Ignatii.
118r Caput XXVI. Irenaei testimonia.
121r Caput XXVII. Testimonia Hippolyti Epsicopi.
125v Caput XXVIII. Eustathii testimonia.
128v Caput XXIX. Athanasii testimonia.
132v Caput XXX. Testimonia Ambrosii.
140r Caput XXXI. Testimonia Basilii.
141r Caput XXXII. Testimonia Gregorii Nazianzeni.
147r Caput XXXIII. Testimonia Nysseni.
149r Caput XXXIIII. Testimonia Amphilochii.
151v Caput XXXV. Testimonia Theophili.
154r Caput XXXVI. Testimonia Chrysostomi.
160v Caput XXXVII. Testimonia Phlaviani, Cyrilli, Hierosolym. Antiochi.
162v Caput XXXVIII. Testimonia Hilarii.
168v Caput XXXIX. Testimonia Severiani, Attici & Cyrilli Alexandrini.
172v Caput XXXX. Epilogus cum testimoniis Apollinaris.