Pighius, Albertus: HIERARC=||HIAE ECCLESIA=||STICAE ASSERTIO LIBRIS || SEX COMPREHENSA,|| ITEM,|| Componendorum dissidiorum & sarciendae in re-||ligione concordiae ratio,|| [...]. Köln : Birckmann, Arnold d.Ä. (Erben), 1572
Inhalt
Vorderdeckel
Titelblatt
Inhaltsverzeichnis
Widmung
Index Sententiarum Rerumque Praecipue Insignium Hisce De Sacra Ecclesiae Hierarchia Libris Sex Contentarum.
1 Hierarchiae Ecclesiasticae, Vel De Sacro Ecclesiae Principatu. Liber Primus.
1 Catholica Ecclesia quaenam sit, & qui ad eam pertineant. Caput I.
6 Ex quibus principiis certò demonstrari poßit, verum esse aliquid, & indubitatò tenendum, in fide & religione Christiana. Cap. II.
17 Autoritatem ecclesiasticae traditionis, in certitudine quidem veritatis esse parem autoritati scripturarum, sed eandem notiorem nobis, & ad longè plura se extendere. Caput III.
24 Magis idoneam & efficaciorem esse ecclesiasticae traditionis autoritatem, quàm scripturarum in re dubia, ad fidem, certitudinemq[ue], facie[n]dam, etiam ubi id, de quo agitur, ex scripturis constare poterit. Cap. IIII.
29 Qua via ac certa regula exurgentium Haereticorum fraudes facilè deprehendet orthodoxus matris Ecclesiae filius, & catholicae fidei veritatem ab haereticae pravitatis falsitate discernet. Cap. V.
40 Qua certa via, ratione ac methodo orthodoxae fidei veritas in quacunq[ue] proposita quaestione, quocunq[ue] dogmate ab haereticae pravitatis falsitate discernenda sit. Cap. VI.
84 Hierarchiae Ecclesiasticae Liber Secundus.
84 Unitatem catholicae ecclesiae non consistere in vinculo charitatis aut gratiae, quo membra eius sibi invicem colligentur & capiti, Cap. I.
88 Unitatem catholicae Christi ecclesiae, in eius ordine necessariò consistere & conservari. Cap. II.
93 Sacrum ecclesiae ordinem discriminari à prophana multitudine, nec esse ociosorum & ignorantium hominium figmentum, ut impiè blasphemat ille Lutherus, sed divinum omniò opificium. Cap. III.
99 De gradibus sacri ordinis ecclesiastici. Cap. IIII.
102 De evangelio sacerdotio, & eius muneribus, & in primis de eius sacrificio. Cap. V.
100 De efficacia sacerdotalis orationis pro populo, inter quem & Deum sacerdos mediator quidam constitutus est : utq[ue] eiusdem sit populo benedicere & invocare nomen Domini super eum. Cap. VI.
113 De sacerdotali quadam divina potestate super remittendis peccatis, utq[ue] sit omnibus à Christo imposita necessitas sacerdotu[m] suorum medio ac ministerio per humilem distinctamq[ue] peccatorum suorum confeßionem, sacerdotalemq[ue] absolutionem eorundem quaerere & impetrare remißionem à Deo. Cap. VII.
120 Obiectionum quarundam adversus iam demonstratam necessitatem confessionis peccatorum sacerdoti faciendae dissolutio. Cap. VIII.
127 Bipartitum aequè novae legis ac illius veteris, discriminatumq[ue] divina ordinatione esse sacerdotium, & quae pontificalis propriè sint muneris & officii. Cap. IX.
134 Rationes quasdam dissolvere, quibus conantur haeretici pontificalis & sacerdotalis gradus discrimen tollere. Cap. X.
142 Hierarchiae Ecclesiasticae Liber Tertius.
142 Eorum, quae deinceps tractabuntur, ordo constituitur. Cap. I.
145 Petrum constitutum à Christo, Apostolorum atq[ue] adeò totius hierarchiae ecclesiasticae caput & principem. Cap. II.
148 Orthodoxae sanaeq[ue] intelligentiae dictorum Christi verborum ad Petrum assertio adversus depravationem haereticam. Cap. III.
156 Obiectionum quarundam adversus praeassertam (de Christi verbis Petri primatum in ecclesiastica Hierarchia statuentibus) orthodoxam catholicae Ecclesiastiae intelligentiam dissolutio. Cap. IIII.
161 Ad obiectiones ex verbis Divi Hieronymi & Augustini, quae praedictis regunare videntur, respondere. Cap. V.
165 Universam penè evangelicam historiam primatui Petri ecclesiastica hierarchia consonanter perhibere testimonum. Cap. VI.
169 Rationes explicare, quibus Petrum in ordinem cogere nituntur haeretici, Apostolorumq[ue] omnium aequalitatem statuere, & adversus easdem orthodoxam veritatem asserere. Cap. VII.
172 Rationes dissolvere, quibus persuadere conantur fuisse pares omnes in Apostolica dignitate Apostolos, & aequè oecumenicos, hoc est, universalis ecclesiae curae raegiminiq[ue] praepositos. Cap. VIII.
176 Rationes dissolvere, quibus Apostolorum & Petri parem inter se autoritatis plenitudine[m] statuunt. Cap. IX.
181 Rationes dissolvere, quibus ex actis Apostolicis contendunt non apparere, maiorem super caeteros Apostolos autoritatem exercuisse Petrum, sed contrà potiùs. Cap. X.
186 Quae ex Paulo obiiciuntur, dissolvere. Cap. XI.
191 Adversus illorum calumnias, qui Petri cathedram eiusq[ue] in ecclesiastico primatu successores nobis in dubium revocant, catholicae veritatis assertio Cap. XII.
194 Adversus eorum impudentiam, qui negant Petrum Romae fuisse, catholicae ecclesiae consensum asserere. Cap. XIII.
201 Praedictorum calumnias breviter dilvere. Cap. XIIII.
206 Hierarchiae Ecclesiasticae Liber Quartus.
206 Quàm districtam subditi obedientiam debeant in ecclesiastica Hierarchia sibi praepositis. Caput Primum.
210 Qualem, quantamq[ue] autoritatem conveniebat habere ecclesiasticae Hierarchiae praesidem, ex ipsa ratione ecclesiasticae societatis investigare. Cap. II.
215 Ecclesiasticae hierarchiae praesidi talem tantamq[ue] iurisdictionis autoritatem competere, qua universam sibi commissam ecclesiam in officio co[n]tinere poßit. Insuper & definiendi controversias omnes, quae in fide, religione, legeq[ue] Christi emergunt. Cuius sit ultimum iudicium, quod omnes sine contradictione sequi oporteat, ex umbra synagogae veteris demonstrare. Cap. III.
221 Autoritatem omnem ecclesiasticae hierarchiae praesidis, quam ex ipsa primum ratione societatis ecclesiasticae, deinde ex eius umbra & figura synagogae veteri competere ispi demonstravimus, ipsius Christi verbis conformare & adstruere. Cap. IIII.
227 Quae de autoritate ecclesiasticae Hierarchiae praesidis, et singulari privilegio eius cathedrae triplici iam medio demo[n]stravimus, ex communi catholicae Ecclesiae fide & confeßione, ipsaq[ue] attestante rerum fide, adhuc evidens facere. Cap. V.
232 Fidem, sententiam ac definitionem Apostolicae sedis semper concordare cum orthodoxa fide & sententia catholicae ecclesiae. Proinde ipsam esse tertium induviae veritatis eorum, quae certa nobis fide tenenda, credendaq[ue] sunt, principium. Cap. VI.
238 Haereticorum adversus praeassertam catholicam, orthodoxamq[ue] de privilegio cathedrae Petri veritate[m] calumnias obiectionesq[ue] dissolvere. Cap. VII.
241 Non solum ad cathedram Petri, sed etiam ad ipsum & successores eius Romanos pontifices pertinere illud Christi oratione eidem impetratu[m] privilegium, ne quando deficere poßit eius fides ad fratrum confirmationem in fide. Cap. VIII.
254 Ut ab initio omnes se gesserint Romani pontifices pro ecclesiasticae hierarchiae principibus, illamq[ue] principalem ecclesiastici regiminis autoritatem super universam ecclesiam re ipsa & facto exercuerint, luculentißime demonstrare. Cap. IX.
260 Quae fuerit in illo flore inventutis Christianae ecclesiae, eius hierarchiae facies, quae in ca Romanoru[m] pontificium autoritas : utq[ue] ne ordinarentur, quidem ex toto orbe, nisi horum autoritate confirmati episcopi, ex beatißimi Leonis epistola demonstrare. Cap. X.
265 Quanti momenti fuerint eo seculo confirmationes Apostolicae sedis in electionibus atq[ue] ordinationibus toto orbe episcopalibus. Imò qua[n]ta in universum eiusdem sedis autoritas, ex historia Iulii Romani po[n]tificis, Antiochenae synodi demonstrare. Cap. XI.
270 Idem demonstraare ex Agapeti Romani pontificis, & Anthemii aliisq[ue] certißimae fidei historiis. Cap. XII.
273 Ex Acatii Constantinopolitani antistitis sub Simplicio Romano pontifice excitata tragoediae idem evidentißimè demonstrare. Cap. XIII.
283 Ut una sedes toti semper orbi orthodoxae fidei & vindicem se exhibuerit & magistram, exemplis & certißimae fidei historiis demonstrare. Cap. XIIII.
288 Hierarchiae Ecclesiasticae Liber Quintus. De controversiis inter Regnum & Sacerdotium.
288 Marsilii Patavini de ecclesiastica autoritate sententiam explicare. Cap. I.
294 Adversus impietatem, praedictam, catholicam veritatem aßerere, & demonstrationis principalis, cui nit itur, inefficaciam demonstrare. Cap. II.
305 An Christus negando regnum suum eße de hoc mundo, quin & illud ultro oblatum fugiendo recusandoque, cum ad hoc interpellaretur, iudicium exercere super dißidentes fratres, quin potius seipsum submittendo iudicio praesidis, interdixerit suis huius mundi magistratur gerere, iudiciariam autoritatem super alio exercere, subieceritque sacerdotium principibus seculi. Cap. III.
309 Rationibus respondere, quibus nititur demonstrare, Christum tam opere quam sermone docuiße universos, aequè sacerdotes ac laicos, realiter & personaliter subiici debere coactivo iudicio principum secularium. Cap. IIII.
313 Non interdixiße Christum suis primatum aut principatum super alios gerere, sed rectam eius gerendi formam & rationem praescripsiße, dicendo apud evangelistas : Principes gentium dominantur eorum, vos autem non sic. Cap. V.
317 Rationibus quibusdam respondere, quibus demonstratum volunt, nec principatum civilem, nec ullam coactivae iurisdictionis autoritatem, ecclesiasticis poße competere. Cap. VI.
322 Obiectioni respondere ex verbis Apostoli ad Romanos XIII. Ex quibus omnes aequè ecclesiasticos ut laicos, subiectos videri volunt coactivae potestati pincipum huius seculi. Cap. VII.
327 Succenturiatis quibusdam rationibus, quibus praedictam adhuc sententiam confirmare nit itur, respondere. Cap. VIII.
335 Marsilii Patavini sententiam, quae iam Lutheranorum est omnium de autoritate, quam videmus, ecclesiastica, eius ortu & origine explicare. Cap. IX.
339 Dictae sententia impietatem falsitatemque convincere, & ecclesiasticam adversus eandem autoritatem aßerere. Cap. X
350 Summam querimoniarum omnium, quae in sedem apostolicam atque eius pontifices ex usurpatae (ut volunt) plenitudinis potestatis abusu effunduntur ab hostibus dignitatis ecclesiastia : & quae imperiali autoritati, & seculari potestati per ipso inique detracta conqueruntur, breviter complecti & explicare. Cap. XI.
354 Romanis pontificibus, ut ecclesiastica hierarchiae rectoribus, gubernationis quoque & regiminis universae familiae ecclesiasticae plenam potestatem competere, adversus praedictorum impietatem aßerere. Cap. XII.
357 De potestae ordinandi sedem apostolicam, & iure investiturarum ecclesiarum, praelaturarumque, & collationum ecclesiasticorum beneficiorum omnium, an quo iure imperatoribus, aut secularibus principibus conveniant. Cap. XIII.
366 Ut dependeat secularis in ecclesia iurisdictio ab ecclesiastica : & praesertim, quod nunc est imperium, universaq[ue] imperialis autoritas, ab autoritate ecclesiastica hierarchiae praesidis, particulatius explicat. Caput XIIII.
381 Ludovici Bavari adversus Ioannis vicesimi secundi contra se habitos proceßus responsiones excusationesque sub bulla imperiali publicatas & editas explicare & excutere. Cap. XV.
388 Ditionem secularem ecclesiae vindicare ab hostium eius calurniis. Cap. XVI.
393 Hierarchiae Ecclesiasticae Liber Sextus, Rationem, formam, & autoritatem, ecclesiasticorum conciiliorum & explicanse ac demonstrans.
393 Quae conciliorum origo, & quid eis in universum ex propria sua ratione conveniat. Caput I.
400 Ecclesiasticorum conciliorum species seu differentias invenire, & Constantiensis Basiliensisq[ue], conciliorum de autoritate universalium conciliorum explicare sententiam. Cap. II.
406 Evidenter consequi ex his, quae superius demonstrata sunt, ecclesiae nullam autoritatem competere supra suum caput, ecclesiasticae hierarchiae principem. Cap. III.
412 A Universali ecclesiae nullam à Christo iurisdicionis datam autoritatem, non solum supra suum caput, & qui ipsius Christi inter nos agit vicarium : sed nec super unumquemlibet etiam insimi gradus Christianum : & si quam maxime accepißet, eam nullo iure sibi vendicare poße universalia concelia. Cap. IIII.
416 Conciliis universalibus nulla[m] propriè & primò iurisdictionis autoritatem ex lege Christi competere. Et rationem eorum, qui tuentur autoritatem Constantiensis & Basiliensis consiliorum, in contrarium inefficaciam demonstrare. V.
420 Apostolicae sedis autoritati, ex ipsa Christi institutione specialiter reservari, tam episcoporum iudicia, quàm omnes graviores causas ecclesiasticas, ex primitivae ecclesiae testimonio, quae Nicenum praeceßit co[n]cilium demonstrare. Cap. VI.
424 Idem demonstrare autoritae Niceni concilii, & catholicae ecclesiae consensu & recognitione post tempus Niceni concilii. Cap. VIII.
431 Omnium ecclesiasticorum conciliorum autoritarem subeße autoritati sedis apostolicae & Romanorum pontificium. Universalium vero, & medii generis conciliorum, etiam prorsus ab eadem dependere. Cap. VIII.
437 Non solum convocationem conciliorum extraordinariorum, hoc est, universalium & medii generis : sed etiam omnia acta synodalia autoritati apostolicae sedi penitus subeße, & ab eadem prorsus dependere, ex actis, recognitioneque quaturo primorum conciliorum universalim demonstrare. Cap. IX.
444 Idem specialter confirmare ex privilegio secundae sedis dato Constantinopolitanae ecclesiae, primum in Constantinopolitano primo, deinde in Chalcedonen. universalibus conciliis. Cap. X.
449 Ipsam rei eivdentia[m] & catholicae ecclesiae recognitionem de his quae praedicta sunt, in allis quoque subsenquentibus quatuor universalibus conciliis demonstrare. Praecipue autem, ut una huius sedis autoritas conciliis omnibus se regula[m] magistramque, & orthodoxae fide, & rectorem iudiciorum praebuerit, minime autem vice versa. Cap. XI.
461 Cavillationes quasdam, quibus haereticorum conspiratio autoritati indicti à Paulo tertio Romano pontifice concilii publice detrahit, & pontificiam autoritatem contemptibilem omnibus facere conatur, breviter explicare. Cap. XII.
465 Aplogiam subiicere indici à Paulo tertio concilii adversus impiaas praedictorum calumnias. Cap. XIII.
481 Num quo salte[m] casu incorrigibilis criminis scandalizantis ecclesiam praeter notoriam haere sim papa universalis concilii iudicio fiat obnoxius, aliorum primo explicare atque excutere rationes & sententiam. Cap. XIIII.
485 Orthodoxam catholicamque veritatem de quaestione proposita ex certißimis illis theologicisque principiis, aut demonstratis ex eisdem, evidenter demonstrare. Cap. XV.
490 An saltem ob haeresis crimen papa universalis concilii iudicio fiat obnoxius. Cap. XVI.
498 Apparentes quasdam rationes adversus praeaßertam veritate[m] explicare & dißolvere. Cap. XVII.
502 An quo casu congregari ac celebrari poßit universale concilium prater autoritatem sedis apostolicae. Cap. XVIII.
507 Ratio Componendorum Dissidiorum, Et Sacriendae In Religione Concordiae, Per Albertum Pighium Campensem, Divi Ioannis Ultraiecten. Praepositum, ab ipso autore summa diligentia sub mortem recognita.
Rückdeckel