jump to main content
more
Quicksearch:
OK
Result-List
Title
Content
Overview
Page
Flacius, Matthias: COMMENTA-||RIORVM PHY-||SICORVM || DE || VITA et MORTE,|| LIBRI IIII.|| In quibus ea,quae eiusdem argumenti ab Aristotele & Galeno,|| caeterisq́ue tum [...]. Frankfurt/Main : Rab, Christoph, 1584
Content
Front cover
Title page
Dedication
Prooemium ad lectorem.
Elenchus Capitum.
1
Matthiae, Ill. F. Flacii Commentariorum De Vita & Morte ...
1
Liber I.
1
Animae & vitae principatum uni alicui parti attribuendum esse. Cap. I.
3
Vitam in calore consistere, qui proximum animae instrumentum est, eiúsq[ue] & corporis vinculum. Cap. II.
4
Cor in sanguineis animalibus esse fontem caloris: Et per consequens, animae vitaeq[ue] principatum obtinere. Cap. III.
6
Quae pars in exanguibus animalibus, quae in plantis principatum obtineat. Cap. IIII.
8
Cur plantarum partes resectae diu superesse & propari poßint: animalium non item. Cap. V.
9
De animalium partibus resectis aut exemptis: An & quátenus seorsim vivant, sentiatn & moveantur. Cap. VI.
11
Animantium perfectio quibus ex rebus spectetur. Cap. VII.
14
Tria secundum medicos principia sive partes principes in sanguineis animalibus: Cerebrum, Cor & Epar. Cap. VIII.
16
Triplex alimentum, & triplex alimenti praeparatio toti corpori communis: In ore, in ventre, in epate. Cap. IX.
17
Quaestio: Utrum Cor an Epar fons & officina sanguinis, venarumq[ue] & nutritionis principium sit? Cap. X.
18
Respondetur ad argumenta Aristotelis, quibus probare conatur, quòd cor venarum principium & sanguinis officina sit. Cap. XI.
21
Probatur, Epare esse venarum principium & fontem sanguinis. Cap. XII.
23
Quòd sensus quidam sit communis, quodq[ue] ea pars sensus motusq[ue] principium sit, in qua sensus ille communis collocatur. Cap. XIII.
24
Respondetur ad argumenta Aristotelis, quibus probare conatur, Cor esse sensus motusq[ue] principium. Cap. XIIII.
28
Demonstratur, Cerebrum esse sensus motusq[ue] principium. Cap. XV.
31
Quid sit Vita, quid Mors: Et quot modis vitae vocabulum accipitatur. Cap. XVI.
34
Vitam deberi humido singulis partibus insito: quòd ab influente calore & succo conservetur. Cap. XVII.
36
Unicum esse in animantibus calorem insitum, non (ut alii volunt) duplicem: neq[ue] eum qui partibus inest singulis, ab influente calore diversum esse. Cap. XVIII.
38
Liber II.
38
Caloris animantium in quo vita consistit, cum igne comparatio. Ex qua apparet, similiter illum ut hunc gigni, conservari, augeri, minui & corrumpi. Cap. I.
40
Quatuor sunt ad ignis generationem & conservationem necessaria, Aër, fomes sive pabulum, moderata ventilatio & ipse focus. Cap. II.
45
Quae de igne dicta sunt, ad calorem animantium transferuntur: Qui & ipse foco eget, & aëre, & pabulo atq[ue] etiam motu. Cap. III.
47
Quot modis minuatur & corrumpatur ignis. Cap. IIII.
49
Quot modis calor animantium corrumpatur. Cap. V.
54
Explicatur, quomodo ignis & animantium calor seipsum conficiat. Cap. VI.
55
Ostenditur [...] & [...] ad unum caput revocari posse: nempe ad alimenti defectum. Cap. VII.
58
Quot modis ignis & animantium calor à frigore extinguatur. Cap. VIII.
61
Quot modis ignis & animantium calor propter nimium excessum & immoderationem tabescat. Cap. IX.
63
Quomodo ignis & animantium calor nimia materiae copia obruatur. Cap. X.
64
Quomodo ignis & animantium calor à suo foco & materia avulsus & distractus pereat. Cap. XI.
67
Aliud esse apud medicos caloris & virium resolutionem, aliud oppressionem. Deq[ue] residuo in mortius calore. Cap. XII.
68
De marasmo sive tabe, quotuplex sit apud medicos. Cap. XIII.
71
De aetatibus, quot numero sint. Cap. XIIII.
73
Calidi & humidi, in quo vita consistit, per aetates mutatio. Cap. XV.
76
Quae sit senectutis & per consequens mortis neceßitas. Cap. XVI.
80
Nimiam siccitatem non minus atq[ue] humiditatem officere robori & functionibus animantium. Cap. XVII.
82
Cur deficiat humidum radicale, cùm tamen alimento subinde restituatur. Cap. XVIII.
84
Unum est totius corporis animati temperamentum: quod licet per atates mutetur, manet nihilo minus specie idem, & eam quam ab ortu habuit, elementorum inter se proportionem servat. Cap. XIX.
86
Mortem esse duplicem, naturalem & violentam: utq[ue] differant. Cap. XX.
89
Exanguia animalia quot modis pereant. Cap. XXI.
91
Quot modis plantae intereant. Cap. XXII.
94
De temporibus anni, qua ratione ad plantarum & fructuum generationem accommodata sint. Cap. XXIII.
96
De sideratione, qua pars aliqua animalis atq[ue] etiam plantae moritur. Cap. XXIIII.
98
Ova & semina animantium ut corrumpantur. Cap. XXV.
101
Liber III.
101
Ad caloris animantium, & per consequens ad vitae conservationem opus esse refrigeratione sive temperatione caloris. Cap. I.
103
Num & plantae & exanguia, temperatione quadam sui caloris egeant. Et quòd plantae subterraneo calore participent. Cap. II.
107
Sanguineorum animalium partitiones, quae ad nostrum faciunt propositum. Cap. III.
110
Sanguinea animalia partim ab aëre, partim ab aqua refrigerari: ubi de potu frigido, deq[ue] siti. Cap. IIII.
112
Quaecunq[ue] animalia pulmones habent, respirant. Alia autem aliis diutiùs citra respirationem vivere possunt. Cap. V.
114
Probatur pisces non respirare, & occurritur argumentis eorum, qui diversum sentiunt. Cap. VI.
120
Quòd respiratio, refrigerandi, sive temperandi caloris causa potißimùm à natura instituta sit: quodq[ue] frigidum inspiremus, calidum expiremus. Cap. VII.
121
Respirationem non tantùm refrigerandi caloris causa factum esse, sed esse & alios respirationis usus, ac prae caeteris hunc, ut calor & spiritus ex aëre, tanquam ex materia continuè gignatur & reparetur. Cap. VIII.
125
Cur respiratione intercepta & retento diutiùs spiritu, statim suffocentur animalia. Cap. IX.
126
Quomodo in balneo moriantur homines, & in aëre modico. Cap. X.
127
Respirationis causa efficiens. Cap. XI.
129
Respirationis organa. Cap. XII.
133
Quomodo fiat respiratio. Cap. XIII.
135
De difficili respiratione, quotuplex sit, & quibus de causis existat. Cap. XIIII.
138
Suffocationis causae, et quòd senes minùs diu spiritum continere poßint quàm iuvenes, tametsi caloris minus habeant. Cap. XV.
140
Quomodo natura prospexerit pedestribus animalibus, ne inter comedendum cibus potúsve in arteriam & pulmones irrumpens ea suffocet. Cap. XVI.
143
Quomodo pisces per branchias refrigerentur. Cap. XVII.
144
Quare pedestria in aqua, pisces in aëre vivere nequeant. Cap. XVIII.
148
Ex pulmonum constitutione causa deducitur, cur ea quae respirant, aëre, non aqua egeant ad caloris sui refrigerationem. Cap. XIX.
150
De pulsu, quid sit, quodq[ue] ad vitam necessarisus sit. Cap. XX.
152
Differentiae & causae pulsus, quodq[ue] cor & arteriae similiter pulsent. Cap. XXI.
156
Foetum in utero citra respirationem vivere, sed non citra pulsum. Cap. XXII.
159
Liber IIII.
159
De temperamento viventium, quod calidum & humidum sit. Cap. I.
164
Viventia temperamento ut differant. Cap. II.
168
Cur pedestrium & piscium cadavera superfluitent: utque animalium omne genus in aqua & aëre, tum sustineatur, tum progrediatur. Cap. III.
171
Calidi & humidi conditiones ad longae vitatem requisitae. Cap. IIII.
175
Quaecunq[ue] refrigerant & exiccant, senectutem & mortem accelerare viventibus, & quaenam ea sint. Cap. V.
176
De alimento, sine quo animantia durare nequeunt; & quae sit alimenti neceßitas. Cap. VI.
178
Ad longaevitatem multum facit, alimentorum delectum habere, iisq[ue] rectè uti. Cap. VII.
181
De excrementis quae ex alimento proveniunt. Cap. VIII.
183
Quotuplicia sunt excrementa, utq[ue] morbos & mortem afferant. Cap. IX.
185
De seminis profusione & retentione; quatenus ad vitae brevitatem aut longitudinem faciat. Cap. X.
186
Ambientis magnam esse vim, tum ad conservationem, tum ad corruptionem corporum. Cap. XI.
187
De regionem & locorum varietate, quoad aëris temperiem attinet. Cap. XII.
191
Exanguia animalia aestuosis gaudere lobis, sanguinea verò temperatis aut etiam paulò frigidioribus. Cap. XIII.
194
De somno & vigilia, motu & quiete, & perturbationibus animorum: quatenus haec ad longaevitaem faciunt. Cap. XIIII.
195
Non esse aliam longaevitatis, aliam maioris incrementi causam proxiam. Cap. XV.
197
Plantarum cum animalibus collatio, quoad longaevitatem attinet. Cap. XVI.
204
Plantarum inter sese comparatio, quoad longaevitatem attinet. Cap. XVII.
206
Maiora animalia ut plurimùm magis longaeva monoribus: Et quae citò fiunt, citò pereunt. Quorum utrunq[ue] de plantis quoque verum est. Cap. XVIII.
208
Aquatilia pedestribus minùs longaevae esse, & exanguia sanguineis: ubi de hominum longaevitate. Cap. XIX.
212
Utrum mares an foeminae magis longaevae. Cap. XX.
214
In individuis eiusdem specieie magna diversitas quoad longaevitatem, & praesertim inter homines. Cap. XXI.
215
Cur inanimata quaedam corpora magis durabilia viventibus, motalla dico & lapides. Cap. XXII.
216
Num sanitas cum longa, morbus cum brevi vita semper coincidant. Cap. XXIII.
Eorum Quae In Hisce De Vita Et Morte Commentariis digna maximè cognitu habentur, Index locupletissimus.
Back cover